Helaas had de eerste poging met gel vanmorgen weinig tot geen effect. Ondanks dat de vliezen spontaan gebroken zijn en dat het kindje zo groot is, is mijn lichaam blijkbaar toch nog niet klaar voor een bevalling. Wel ironisch als je weet dat ik met 34 weken in het ziekenhuis lag met weeen en er toen zelfs even over weeenremmers werd gesproken…

De CTGs laten duidelijk zien dat er niets gebeurt, je kunt een lineaal naast de lijn met mijn buikactiviteit leggen. Ik heb wel pijnlijke krampen maar dat lijkt nog niets te doen. Daarom hebben ze om 15.00 uur opnieuw gel ingebracht. Mocht dat ook niet helpen dan volgt morgenvroeg een nieuwe poging.

Op mijn vraag hoe het dan verder gaat kregen we te horen dat ze per dag evalueren en een plan maken. Dat klinkt niet alsof zij verwachten dat het kindje er binnen een paar uur is… Ze durfden ons niet eens te beloven dat het een meikindje zal worden 🙁

Inmiddels liggen we trouwens wel in een kraamsuite en niet meer op de verloskamer. Stukken beter, hier heb je tenminste privacy en vermaak. Je kan hier bellen, internetten en TV kijken. Ook is het lekker om met zijn tweeen te zijn zonder iemand anders op de kamer, dan kan ik tenminste tussen het testen, betasten en voederen door wat rust pakken. Ook is er een opklapbed zodat Remco hier vannacht kan blijven slapen.

Wordt vervolgd.